Gisteravond las ik een stuk van Dennis Elwell uit 1997 over zijn kijk op de astrologie na het jaar 2000. Ik had het lang geleden al gelezen want het zit al een hele tijd in mijn dikke map van het eerste jaar van de opleiding maar ik raakte weer geboeid toen ik de inleiding las.
Hij schrijft: Voor elke poging een millenium-perspectief te verwerven is het goed om te kijken naar waar we vandaan gekomen zijn en te zien wat geoogst kan worden van de inzichten van astrologische geniussen die allang dood zijn. Ik vind dit een mooie manier om te kijken naar de ontwikkeling van dit mooie vak van toen en nu Hij vertelt over project Hindsight, een groep liefhebbers die deze oude informatie vertalen uit allerlei oude boeken, een lovenswaardig intiatief maar zet hier ook zijn vraagtekens bij. De gedachte hierachter is dat deze informatie vast staat en niet uitgedaagd mocht worden (hij heeft hier zelf ervaring mee) en verbeterd, wat een heel starre blik laat zien. Ik ben het met hem eens dat blindelings geloven niets oplevert in groei en ontwikkeling. Als er geen ruimte voor discussie is en het absolute gevoel optreedt van dat alleen zij de waarheid spreken zie je dezelfde stroming ontstaan die ook bij bepaalde groeperingen in verschillende religies terug te vinden zijn. Hij stelt zichzelf en ons de vraag; zijn we het eens met de oudheid dat astrologie weinig meer is dan divinatie = goddelijke ingeving hebben, waarzeggerij, voorspellingsgave; voorgevoel, vermoeden (als bij ingeving). De klassieke astrologie was louter en alleen voorspellend . In Griekse tijden was het trekken van een horoscoop heel sterk een kwestie van 'punten' en 'fortuinlijkheden' vaststellen, een middel om bronnen van goed en slechte gelegenheden in het leven te diagnosticeren. Er zijn vragen genoeg die aan de Goden gesteld worden over wat er gaat gebeuren alsof het al conclusies zouden zijn eerder dan hoe iets met succes bereikt kan worden. Er is maar een dunne lijn tussen voorspellen en bij geloof. Vele astrologen hebben een goed ontwikkeld invoelend vermogen maar het blijft verstandig om te waken voor het teveel invullen van de beleving van de ander van onze zijde met dat aanvoelende vermogen en zo neutraal mogelijk de informatie vanuit de horoscoop over te brengen naar de client. De kosmos geeft niet op onze voorwaarden antwoord en een diep respect voor de kosmische energie is hier ook op zijn plaats. Hij uit in dit stuk ook zijn twijfels over de invloed van de New Age
(spirituele invloeden) in de astrologie. Hij vindt dat als je je als astroloog hiermee inlaat je alle wetenschappelijke pretenties opgeeft want lange tijd werd astrologie als een wetenschap gezien. Hij werd boos toen hij in San Francisco zou spreken op een gezamelijke conferentie voor astrologen en psychologen waarbij de start bestond uit schoenen uitdoen en in een kring hand in hand rond een kaars gaan staan. Die kaars blies hij uit meer omdat hij er last van zou krijgen zegt hij maar ik denk ook vanuit irritatie. De gedachte dat astrologie niet zou kunnen bestaan zonder deze spirituele inmenging vindt hij niet terecht. Hij geeft aan niets tegen New Age te hebben maar hij had moeite met de introductie terwijl het bedoeld was als een objectieve en heldere interactie tussen astrologen en psychologen. Waarom schrijf ik over zijn stuk? Ik vind het belangrijk om in gesprek te blijven over het waarom en hoe astrologie puur te houden en verschillende zienswijzen hierin mee te nemen. Dat is denk ik voor iedereen die astrologie beoefent, professioneel of niet weer anders. Hij zegt in dit stuk: Astrologen zouden moeten beginnen met het grote onopgeloste mysterie van de astrologie op te lossen namelijk via welk proces de belofte of dreiging vanuit de hemel vertaald wordt in gebeurtenissen hier op aarde? Hoe kan een ver weg staande planeet een schip tot zinken brengen, een regering omver werpen of duizenden triviale dingen veroorzaken? Doordat er geen mechanisme is zorgde dit ervoor dat astrologie niet serieus genomen werd, ondanks schijnbaar succes. Als astrologen beter begrijpen wat de wetten van manifestatie zijn door oorzaak en gevolg kan de nieuwe eeuw het ontwaken tegemoet zien van een betere vorm van astrologie. Als ik vanuit zijn conclusie naar mezelf kijk in mijn werk moet ik eerlijk bekennen dat als ik een horoscoop duid ik hierin niet andere horoscopen onderzoek met bepaalde overeenkomsten qua planeetstanden en ik leg bij een consult ook een combinatie van mineralen neer die naar mijn gevoel de sfeer voordelig beinvloedt voor de client. Uiteindelijk is het voor mij belangrijk om de vraag van een client zo helder mogelijk te beanwoorden met behulp van de kosmische energie, vanuit de planeten, de tekens waarin ze staan en de verbindingen daartussen. Als dat niet voldoende is grijp ik naar andere methoden als de midpunten of de progressieve standen om dat kosmische antwoord te vinden. Ik merk dat zijn stuk mij inspireert om naar mijn eigen manier van werken te kijken en hier ook mezelf vragen te stellen over de werking van de wetten van manifestatie....
Uit; een dilemma voor de eeuwisseling van Dennis Elwell beschikbaar gesteld uit de lesstof van het CHTA van Joyce Hoen.